„Ludzie starzy pomagają nam mądrzej patrzeć na ziemskie wydarzenia, ponieważ dzięki życiowym doświadczeniom zyskali wiedzę i dojrzałość. Są strażnikami pamięci zbiorowej, a więc mają szczególny tytuł, aby być wyrazicielami wspólnych ideałów i wartości, które są podstawą i regułą życia społecznego. Wykluczyć ich ze społeczeństwa znaczy w imię nowoczesności pozbawionej pamięci odrzucić przeszłość, w której zakorzeniona jest teraźniejszość. Ludzie starsi dzięki swej dojrzałości i doświadczeniu mogą udzielać młodym rad i cennych pouczeń”.
Jan Paweł II
W czwartą niedzielę lipca w całym Kościele będzie obchodzony II Światowy Dzień Dziadków i Osób Starszych pod hasłem „Wydadzą owoc nawet i w starości” (Psalm 92,15).
Temat wybrany przez papieża Franciszka: „Wydadzą owoc nawet i w starości” (Psalm 92,15) ma na celu podkreślenie, że dziadkowie i osoby starsze są wartością i darem zarówno dla społeczeństwa, jak i dla wspólnot kościelnych.
Zaproszenie do wsłuchiwania się w mądrość lat
„Temat ten jest również zaproszeniem do przemyślenia i docenienia dziadków i osób starszych, zbyt często trzymanych na marginesie rodzin, wspólnot obywatelskich i kościelnych. Ich doświadczenie życia i wiary może w rzeczywistości przyczynić się do budowania społeczeństw świadomych swoich korzeni i zdolnych marzyć o przyszłości opartej na większej solidarności” – czytamy w komunikacie Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia.
Światowy Dzień Dziadków i Osób Starszych będzie obchodzony w tym roku 24 lipca.
XXI wieku nauczanie papieży Franciszka, Benedykta XVI i Jana Pawła II, ukazując rolę i miejsce osób starszych w rodzinie, przywraca im szacunek. Papieże chcą, by osoby w podeszłym wieku były szanowane i z właściwą uwagą otoczone troską. Papieże udowadniają, że ludzie starsi są nie tylko beneficjentami, lecz także dawcami w rodzinie. Dlatego seniorzy stanowią cenne oparcie dla młodszych pokoleń, ponieważ niosą mądrość i doświadczenie życiowe, historię rodziny i narodu, a także są świadkami wiary. Według wymienionych wyżej papieży, w przeszłości szacunek wobec osób starszych był pewnego rodzaju czynnikiem warunkującym humanizm. Niewątpliwie tak również powinno być i teraz, aby pozytywnie świadczyć o jakości cywilizacji XXI wieku.
