Wiara jest wydarzeniem weryfikującym całą rzeczywistość wierzącego. Bycie w Chrystusie i przez Chrystusa w Bogu jest zarazem sposobem bycia i postępowania, jest żywym wyznaniem tej rzeczywistości całym swoim życiem.
Wiara należy do fundamentalnych wartości w życiu człowieka. Przez wiarę dokonuje się bowiem wewnętrzna przemiana człowieka, co musi rzutować na całokształt jego moralnych postaw i zachowań do tego stopnia, że można stwierdzić, iż wiara, usytuowana w centrum ludzkiego życia, staje się wielkim procesem moralnego wychowania osoby, jedyną i właściwą szkołą w pełni chrześcijańskiego życia. Wiara nie prowadzi tylko do przemiany człowieka, ale w najgłębszej swej istocie tej przemiany dokonuje. Stąd też autentycznej wiary nie da się w żaden sposób odizolować od etosu człowieka, rozumianego jako całokształt jego moralnych czynów, postaw, zachowań, a także akceptowanej przez niego hierarchii wartości moralnych i wizji siebie samego jako człowieka.
Wiara, którą człowiek przyjmuje od Boga jako dar nadprzyrodzony, jawi się zatem jako światło na drodze, wskazując kierunek wędrówki w czasie. O wartości światła wiary uczy w sposób czytelny ojciec święty Franciszek w swej encyklice Lumen fidei. [ czytaj ] Jego wielkim pragnieniem jest, aby to światło wiary – co mocno podkreśla – „powiększało się, by oświetlało teraźniejszość i stało się gwiazdą ukazującą horyzonty naszej drogi w czasach, w których człowiek szczególnie potrzebuje światła”
W tej perspektywie należy zadać zasadnicze pytanie: Jak ojciec święty Franciszek rozumie wiarę oraz jej rolę w odniesieniu do moralnego życia chrześcijan. Chodzi tu o wykazanie, w jakim zakresie rozumienie wiary przez papieża staje się wyznacznikiem moralności chrześcijańskiej, kryterium działania. W szukaniu odpowiedzi na zadane wyżej pytanie pomocna będzie wspomniana encyklika Lumen fidei, w której papież podejmuje temat wiary stojącej u podstaw moralności chrześcijańskiej.
ks. Marek Kluz