… rodzina jako najbliższe środowisko młodych ludzi ma największy wpływ na ich stosunek do wiary.
Bez wątpienia media we współczesnych czasach regulują życie osobiste poszczególnych jednostek oraz relacje społeczne, dlatego też pośrednio odpowiedzialne są za kształtowanie postaw religijnych nie tylko dorastającej młodzieży, ale również dorosłych. Najważniejszym środowiskiem jest środowisko rodzinne, dla-tego też wychowanie religijne w rodzinach łączy się z wychowaniem ogólnym w sposób naturalny i spontaniczny. Dziecięce wyobrażenie Boga związane jest z obrazem rodziców, dlatego też rodzice nieustannie powinni dawać prawidło-we świadectwo życia oraz rozmawiać ze swoimi potomkami na tematy religijne, wyjaśniać postawione przez nie pytania i wątpliwości w sposób adekwatny do rozwoju dziecka.(…)
Rodzina spełnia określone funkcje wychowawcze oraz kształcące, a prawidłowe ich wypełnianie przyczynia się do jakości życia społecznego dziecka, które jest oparte na współpracy, współdziałaniu i poszanowaniu praw, stanowiące jego naturalne środowisko bytu oraz rozwoju. Naturalne środowisko przede wszystkim ma bezpośredni wpływ na to, w jaki sposób dziecko, już jako osoba dorosła, wejdzie w społeczeństwo, jak będzie postrzegało wartości przestrzegane w społeczeństwie. To, jakie tradycje i obyczaje oraz doświadczenia wyniesie z dzieciństwa, zależy w pierw-szej kolejności od środowiska rodzinnego. (…)
Ksiądz Józef Wilk, analizując społeczny rozwój dziecka, wyodrębnił trzy następujące okresy w rozwoju religijności dziecięcej: rozbudzenie religijności dziecka, które następuje dzięki nawiązywaniu relacji z najbliższymi członkami rodziny, w szczególności z matką, obydwoje rodzice muszą być jednostkami wierzącymi, co stanowi fundamentalny pomost między Bogiem a dzieckiem. Drugim etapem jest rozwinięcie religijności dziecka, jest to okres identyfikacji dziecka z postawami, jakie reprezentują rodzice: najważniejsza jest tutaj empatia oraz ich zaangażowanie w kultywowanie, na przykład, tradycji świątecznych, podczas których dziecko uczy się modlitw, treści świąt i tradycji z nimi związanych. Trzeci etap to dopełnienie religijności przez zapoznanie oraz wprowadzenie dziecka w świat ewangelii. Jest to wejście do wspólnoty Kościoła. Kształtowanie osobowości, a co za tym idzie systemu wartości dziecka oraz światopoglądu, zaczyna się w jego mikro środowisku wychowawczym, czyli wśród najbliższych osób, którymi są rodzice, dziadkowie bądź rodzeństwo.[1]
[1] Zych A., Pomiędzy wiarą a zwątpieniem, Kraków 2012.
Monika Podczasik
