Chrzest jako dar Boga dla człowieka jest ukazany w Katechizmie jako szczególna łaska ekonomii zbawienia wypełnionej w Chrystusie.
Chrystus po zmartwychwstaniu nakazuje Apostołom, by nauczali narody i udzielali im chrztu (por. Mt 28,19-20; Mk 16,15-16). W przypadku chrztu można łatwo wskazać na takie słowa Chrystusa i takie wydarzenia, które wskazują na Jego wolę ustanowienia tego sakramentu. Dla Jezusa jednak chrzest jest przede wszystkim warunkiem koniecznym do osiągnięcia królestwa niebieskiego: „Jeżeli ktoś nie odrodzi się z wody i Ducha Świętego, nie może wejść do Królestwa Bożego” (J 3,3-5). Chrystus wybierając swoich uczniów dał im obietnicę chrztu Duchem Świętym (por. Dz 1,5). Znak rytualny chrztu stał się w Jego misterium „miejscem” i początkiem dialogu Boga z człowiekiem i człowieka z Bogiem, włączając ucznia Pana w zrealizowaną przez Niego ekonomię zbawienia12. Chrzest jest więc elementem nośnym historii zbawienia, upamiętniając i uobecniając w człowieku, a nawet w małym dziecku, łaskę zbawczego działania Chrystusa, zapowiedzianą przez starotestamentalne figury. „Czysta darmowość łaski zbawienia jest szczególnie widoczna przy chrzcie dzieci” (KKK 1250). One również mają udział w skażonej grzechem pierworodnym naturze ludzkiej, potrzebują także duchowego odrodzenia we chrzcie, aby mogły stać się uczestnikami obietnicy przeniesienia do wolności dzieci Bożych (por. Kol 1,12-14). Chrystus Zmartwychwstały pozwala więc wszystkim ludziom przybliżyć się do siebie. (…)
Rozważając naukę Katechizmu o chrzcie, godny uwagi jest fragment, jaki Katechizm poświęca dzieciom, które umarły bez chrztu. Odwołując się do miłosierdzia Bożego i miłości Jezusa do dzieci, Katechizm wyraża nadzieję Kościoła, który ufa, że istnieje jakaś droga zbawienia dla dzieci zmarłych bez chrztu (KKK 1261), dlatego też zachęca do modlitwy o zbawienie dla nich. Te owoce chrztu będą udziałem zwłaszcza tych umarłych dzieci rodziców katolickich, którzy zgłosili je do chrztu lub mieli wolę tego uczynienia (KKK 1261).
Dzieci, które rodzą się z upadłą i skażoną grzechem pierworodnym naturą, również potrzebują nowego narodzenia w chrzcie, aby zostały wyzwolone z ciemności i przeniesione do Królestwa wolności dzieci Bożych (por. Kol 1,12-14), do którego są powołane wszystkie istoty ludzkie. Chrzest dzieci pokazuje nam czystą darmowość łaski zbawienia, dlatego też, gdyby Kościół i rodzice nie dopuszczali dziecka do chrztu zaraz po urodzeniu, pozbawialiby je bezcennej łaski stania się dziećmi Bożymi, a także życia wiecznego (KKK 1250).
Jak można zauważyć wiara i chrzest to dwa nierozłączne czynniki, gdyż chrzest jest sakramentem wiary (por. Mk 16,16). Wiara wymagana do chrztu nie jest wiarą doskonałą i dojrzałą, ale zaczątkiem, który ma się rozwijać: „u wszystkich ochrzczonych dzieci i dorosłych, po chrzcie wiara powinna wzrastać” (KKK 1254). Kościół przypomina nam o tym każdego roku, gdy podczas Wigilii Paschalnej celebruje odnowienie przyrzeczeń chrztu św. Wzrostowi wiary służy także pomoc rodziców i chrzestnych, którzy powinni pomagać nowoochrzczonym w rozwijaniu łaski chrztu (KKK 1255).
ks. Tomasz Biszko
CZYTAJ CAŁY TEKST
