Słowo mama jest zazwyczaj pierwszym, jakie wypowiada niemowlę poznając świat i wchodząc w pierwsze kontakty społeczne. Więź matki z dzieckiem jest wyjątkowa i jedyna, ze względu na naturę. Współcześnie wiele kobiet zadaje sobie pytanie, czy bycie mamą to zawód, powołanie, a może powinność?
Współczesne społeczeństwo stawia przed kobietą szereg nowych ról i zadań, które dalekie są od jej pierwotnego powołania. Człowiek w poszukiwaniu swej tożsamości kieruje się nowymi ideologiami przepełnionymi laicyzmem, przyjemnością i pychą. Stając się coraz bardziej zachłannym i koncentrując się na posiadaniu wszelkich dóbr materialnych, zapomina o tym, co ważne, nieprzemijalne i trwałe.
W tych trudnych czasach rola kobiety jako matki wyznacza punkt przemyśleń i potrzebę odniesienia się do tego ważnego tematu. Macierzyństwo, jest bowiem wpisane w naturę kobiety. Ograniczenie i zapomnienie o zdolnościach rozrodczych jest zamachem na tożsamość kobiety.
Zrodzenie człowieka otwiera przed kobietą i mężczyzną całożyciowe zadanie, jakim jest wychowanie osoby. Klimat środowiska rodzinnego, wyznawane normy, wartości i tradycje przyczyniają się do kształtowania osobowości dziecka. Integralne ujęcie wychowania oraz dbałość o jego całościowy rozwój pozwala wydobyć w dziecku te cechy, które potrzebne będą światu. Codzienna rozmowa matki z dzieckiem, jej szczerość, poświęcony czas, poczucie uznania przyczynia się do rozwoju osobowości, która będzie znacznie bardziej odporna na nowoczesne, niebezpieczne ideologie i zagrożenia cywilizacyjne.
Rola matki wżyciu dziecka oraz osobowe relacje z nią mają fundamentalny wpływ na późniejsze dorosłe życie człowieka i pełnienie ról społecznych. Dar życia, jaki został ofiarowany człowiekowi już od momentu poczęcia, powinien być pielęgnowany przez matkę. Obdarowywanie miłością od wczesnego dzieciństwa sprawia, że człowiek może przekazywać dar miłości drugiemu. Bezwarunkowa, czysta i tak silna miłość matki do dziecka stanowi dla nas, ludzi, niezgłębioną tajemnicę. (…)
Obecność dziecka, sam fakt nowego istnienia, zmienia społeczną sytuację kobiety. Eksperci twierdzą, że w związku z licznymi przeobrażeniami, które zachodzą w wyniku nowej roli bycia mamą, kobieta przechodzi pewien „okres kryzysu psychicznego”. Ważne, by kobieta miała wtedy szczególnie odpowiednie wsparcie psychiczne ze strony najbliższych osób, dzięki temu jej dojrzałość udoskonali się. Nowe istnienie w postaci obecności nowego życia rozwija kobietę duchowo, kształtuje w niej szereg postaw, jak cierpliwość, wyrozumiałość, poświęcenie, czułość. Warto zaznaczyć, że mimo zachwiania dotychczasowych ról społecznych i gwałtownych zmian zachodzących z pojawieniem
się dziecka w rodzinie, tzw. kryzys psychologiczny jest rzeczą naturalną, dzięki której kobieta uzyskuje wyższy stopień swej dojrzałości. Doświadczenie macierzyństwa powoduje nieustanny rozwój kobiety na przestrzeni całego życia, zaś sam fakt bycia mamą stanowi ponadczasową wartość 19. Doświadczenie przez kobietę daru, jakim jest macierzyństwo, daje więc możliwość rozwoju własnego „ja”. Kobieta poprzez powołanie bycia mamą może odkryć w sobie niepoznane dotąd umiejętności i talenty. Wiele kobiet twierdzi, iż przez wymagające ogromnego wysiłku macierzyństwo rozwinęły własną osobowość, między innymi w sferze emocjonalnej, intelektualnej czy społecznej. Można więc stwierdzić, że macierzyństwo stanowi pewnego rodzaju wyzwanie w kierunku wzbogacenia siebie, swych doświadczeń i przeżyć.
Jak mawiał Jan Paweł II, kobiecość ma silny związek z macierzyństwem, zarówno w wymiarze duchowym, jak i naturalnym. Duchowe macierzyństwo, powoduje, że kobieta docenia znacznie bardziej wartość człowieka niezależnie od miejsca zamieszkania czy pochodzenia. Kobieta znaczenie bardziej zauważy ułomności osoby, a także dostrzeże jego wielkość. Przez pryzmat swojego serca potrafi wyjść mu naprzeciw i udzielić pomocy.
• czytaj: List Jana Pawła II do kobiet
Kobieta obdarowana darem macierzyństwa, zauważając kruchość i bezbronność swego dziecka wyzwala w sobie niezwykle cenną energię uczuciową i duchową. Dziecko pozwala zrozumieć matce, kim jest człowiek, obdarza ją nowym spojrzeniem na człowieka, ale także na istotę swego człowieczeństwa.
Warto zaznaczyć, że dla współczesnej kobiety rola mamy stanowi jedną z wielu ról w realizacji i odkrywaniu własnej tożsamości. Współczesna kobieta staje się niezależną, silną i wielozadaniową osobą. Ograniczenie jej tylko do roli matki i strażniczki domowego ogniska dla wielu współczesnych kobiet stanowi przeszkodę w realizowaniu swej ścieżki kariery, pasji czy marzeń. Przyczyn takiego zjawiska można szukać w zachodzących przemianach kulturowych, ekonomicznych i społecznych. Dar doświadczenia macierzyństwa z całą pewnością jest niekończącym się zadaniem, które wymaga ogromnego wysiłku, poświęcenia i oddania.
Doświadczenie macierzyństwa jako daru stanowi nowe, nieodkryte powołanie kobiety. Podejmując to powołanie czyni się „bezinteresownym darem z siebie”. Kobieta patrzy sercem, a o jej wewnętrznej sile i wytrwałości stanowi fakt, iż to tylko ona może obdarować świat nowym życiem ludzkim. Jan Paweł II nazywał kobietę pierwszym sprzymierzeńcem Boga, gdyż to jej została powierzona szczególna rola w przymierzu Boga z człowiekiem.
• czytaj: List Jana Pawła II do rodzin „Gratissimam sane”
Macierzyństwo stanowi wiec ogromne zadanie dla kobiety, gdyż to przede wszystkim ona ponosi trud zrodzenia i wychowania potomka. Rola mamy niesie też szereg wyrzeczeń i codziennych trudności wpisanych w proces macierzyństwa. Współczesny człowiek, podążający za konsumpcjonizmem i szeroko pojętą przyjemnością, ucieka od cierpienia, trudu i niedostatku. Gdzie więc jest miejsce na nowego człowieka, zaburzającego wygodę i egoistyczny styl życia? Trzeba odwołać się do natury ludzkiej i wrodzonego instynktu, ukrytego w tajemnicy macierzyństwa. Tworząca się przez dziewięć miesięcy więź między dzieckiem a matką, pierwszy dotyk, przytulenie, zapach sprawia poczucie bezwarunkowej, jedynej w swoim rodzaju miłości matki do dziecka. Taki rodzaj matczynej miłości jest w stanie pokonać wszelkie trudy, znieść cierpienia, a nawet wskrzesić do największej walki o dziecko, gdy jego dobro jest zagrożone. Miłość matki do dziecka jest największa, nieskończona i jedyna w swoim rodzaju. Macierzyństwo więc stanowi dla kobiety dar nie tylko w postaci dziecka, ale też duchowego rozwoju. Przyjęty dar pozwala realizować kobiecie najpiękniejsze życiowe zadanie, jakim jest doświadczenie bycia mamą.
Choć piękne w swej naturze, macierzyństwo stanowi odpowiedzialne zadanie wobec nowo narodzonego życia. Tą wyjątkową rolą została obdarowana kobieta. Jej postawa miłości, akceptacji, ciepła stanowią klucz do wychowania człowieka, który będzie umiał być darem dla drugiego, ofiarowując swą miłość, szczerość i oddanie.
Dzięki swej matce, dziecko odkrywa bogactwo swojego wnętrza. Początkowo poznaje swoje ciało, później sferę psychiczną, następnie moralną, duchową, społeczną oraz religijną. Troska obojga rodziców o integralny rozwój i wychowanie dziecka stanowi klucz do wykształcenia człowieka dojrzałego, biorącego odpowiedzialność za swoje czyny, kierującego się intelektem i czystym sercem. Dbałość matki o integralny rozwój i wychowanie swego dziecka przyczynia się do osiągnięcia przez nie pełni dojrzałości życiowej i człowieczeństwa. Tak rozumiane wychowanie kształtuje w człowieku cechy, które nie tylko pomogą mu mądrze i świadomie żyć, ale przede wszystkim wyjść ponad wymiar ziemskiego istnienia.
Współcześnie macierzyństwo jest jedną z wielu dróg odkrycia kobiecej tożsamości. To z pewnością jest drogą cudu, ofiarowania siebie drugiemu, miłości w czystej postaci. Kochająca matka przykładem i świadectwem swego życia ofiarowuje światu człowieka, który zapali iskrę miłości dalszym pokoleniom. Macierzyństwo jest więc powołaniem i niezwykle odpowiedzialnym zadaniem.
Dar macierzyństwa, choć przepełniony jest trudem i ogromnym poświęceniem, stanowi najpiękniejszą i najważniejszą rolę, jaką może doświadczyć i odkryć kobieta. Rozwija to w niej wymiar duchowy, emocjonalny, staje się ona jeszcze silniejsza, odważniejsza i wytrwalsza. Miłość do drugiego człowieka powinna być zaszczepiona przez miłość matki. Dzięki doświadczeniu miłości w dzieciństwie, człowiek ofiarowuje ją swym dzieciom, przedłużając wychowanie pokoleń w trwałości ponadczasowych cnót i osobowych relacji.
Wiele współczesnych kobiet decydując się na samotne życie, przez co odbiera sobie możliwość doświadczenia bycia bezwarunkowo kochaną i potrzebną. Dziecko od pierwszych chwil życia nie potrzebuje bardziej niczego od ciepła, bliskości i obecności matki. Ten niezwykły fenomen więzi macierzyńskiej jest przepełniony emocjami i uczuciami, których pragnie doświadczyć każdy człowiek. W pogodni za dobrami materialnymi i własną wygodą wiele kobiet zapomina o tym, co trwałe, ważne i piękne. Kobiety zmagają się z niespełnieniem życiowym, pogrążając się w smutku, samotności i depresji. Powołanie kobiety do bycia matką stanowi dla niej nieodkrytą rolę, która pozwoli jej zrozumieć sens istnienia oraz doświadczyć radości i miłości. Dzięki temu, kobieta rozkwita w swym macierzyńskim ziemskim powołaniu, stając się darem życia dla zrodzonej istoty.
Karolina Szymaniak
czytaj cały tekst
