Podstawą wychowania w rodzinie jest kierowanie się miłością rozumną, traktowaną jako wartość, ale zarazem jako sprawność moralna. Jako wartość dlatego, że z ludzkiego punktu widzenia miłość jest czymś, czego człowiek pragnie, jest czymś, „co lepiej, żeby było, niż nie było”. Miłość jako sprawność moralna wyraża nabytą zdolność do niezawodnych działań w postępowaniu w relacjach zachodzących pomiędzy rodzicami a ich potomstwem. (s.25)
Dokonujące się zmiany, jakie niesie za sobą postęp cywilizacji, sprawiają, że wychowanie stało się nie lada wyzwaniem we współczesnym świecie. Poprzednie pokolenie żyło w świecie, który zmieniał się stosunkowo wolno. W rozwoju każdego dziecka najważniejszą rolę odgrywała rodzina, a w szczególności rodzice. Byli oni swoistą opoką dla dziecka, zaspokajali wszystkie potrzeby będące fundamentem prawidłowego rozwoju. W dobie XXI wieku niby nic się nie zmieniło oprócz tego, że świat „wiruje” coraz szybciej. Mamy do czynienia z sytuacją, w której tradycyjna rodzina traci na znaczeniu. Jej miejsce przejmuje szeroko rozumiana kultura popularna, mass media czy też grupa rówieśnicza. A to z kolei ma zasadniczy wpływ na młode pokolenie, na kształtowanie tożsamości i stylu życia. Niestety czasy współczesne naznaczone ciągłą pogonią za sukcesem zawodowym i ekonomicznym niekorzystnie wpływają na kondycję rodzin. Dzieci są skazane na nieobecność rodziców, zaś rodzice zastanawiają się, jak pogodzić pracę i wychowanie własnych dzieci. (s.163)
